Overgave leidt tot Balans

Overgave, dat woord kwam boven kijkend naar de pasgeboren baby van een goede kennis. Hij had heerlijk gedronken aan de borst van zijn moeder en lag moe en voldaan op haar arm. Wanner voel ik me zo ontspannen en veilig, dat ik me volledig kan overgeven aan het moment, aan de situatie, of aan een ander?

Ik zag dat kleine mensje, dat totaal ontspannen en veilig bij zijn moeder heerlijk lag te slapen. Met de vertrouwde geuren en geluiden om hem heen, kon hij zich volledig overgeven. Wat mooi dat hij dat kan, dacht ik. Wanneer doe ik dat nog?

Want het is wel iets waar ik behoefte aan heb. Pas als ik me helemaal kan overgeven, ervaar ik ontspanning, innerlijke rust en liefde. Het heeft met vertrouwen te maken, dat ik weet dat ik me kan overgeven, omdat het veilig is. Veilig in mezelf, of bij iemand of in een situatie.

In deze tijd van onzekerheid, angst en stress is het veel moeilijker geworden om je over te geven. We moeten voortdurend alert zijn, op onze hoede. Er is zoveel waar je op moet reageren, waar je wat van moet vinden, of waar je je tegen moet verweren zelfs. ‘Overgave’ lijkt wel heel ver weg dan.

Maar loslaten wat je niet kunt veranderen, of ‘anders vasthouden’ zoals een collega-coach zegt, is iets wat ik steeds meer probeer te doen. Het is voor mij wel een actief proces. Ik vraag mezelf dan af:

  • Is het van mij, of van de ander?
  • Kan ik het veranderen, heb ik er invloed op?
  • Wat gebeurt er als ik het ‘loslaat’?

En meestal kom ik dan heel snel tot de conclusie dat ik het inderdaad mag los laten. Ik hoef er niks mee, dus ik kan me ‘overgeven’.

Maar vaak genoeg vind ik mezelf nog terug in situaties waarbij ik denk; ‘dit is wel het andere uiterste van overgave’. Ik ervaar dan weerstand, frustratie, irritatie. Dat hoort ook bij het leven. En ook die baby ervaart dat als hij honger heeft, of buikpijn, of bang is.  Maar als ik me nu net zo makkelijk als hij kan ontspannen als het veilig is, dan ben ik beter in balans.  Maar gelukkig lukt me dat steeds beter. Hoe? Daar schrijf ik in een volgend blog over.

Octon (Frankrijk) 1 september 2017

Dit bericht is gepost in blog. Bookmark de link.